δικαιώματα του παιδιού

ολοκαύτωμα των Εβραίων

''ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ!''

Η 27η Ιανουαρίου έχει χαρακτηριστεί ως Διεθνής Ημέρα Μνήμης για τα θύματα του Ολοκαυτώματος. Με τον όρο «Ολοκαύτωμα», εννοούμε την εφαρμογή του προγράμματος της «Τελικής Λύσης» δηλαδή της φυσικής εξόντωσης όλων των Εβραίων, καθώς και όλων των τεκμηρίων (αρχείων, συναγωγών, κτιρίων, κ.ά.), που σηματοδοτούσαν την παρουσία τους στις διάφορες ευρωπαϊκές χώρες. Το σχέδιο εξόντωσης των Εβραίων κορυφώθηκε με τα στρατόπεδα μαζικής εξόντωσης, αφανίζοντας καταληκτικά 6 εκατομμύρια Εβραίους της Ευρώπης στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου

Οι ναζί Γερμανοί σκότωσαν τους Εβραίους όχι γιατί έκαναν κάτι εναντίον τους, αλλά απλώς και μόνο γιατί ήταν Εβραίοι. Γιατί ήταν διαφορετικοί. Το 1933, ο εβραϊκός πληθυσμός της Ευρώπης αριθμούσε πάνω από εννέα εκατομμύρια. Μέχρι το 1945, οι Γερμανοί και οι συνεργάτες τους είχαν πλέον δολοφονήσει τα δύο τρίτα των Εβραίων της Ευρώπης. Ανάμεσα στα θύματα του ναζιστικού ρατσισμού ήταν και 200.000 Ρομά. Επίσης 200.000 άτομα κυρίως γερμανικής καταγωγής με νοητικές και φυσικές αναπηρίες, που ζούσαν σε άσυλα, θανατώθηκαν με το «Πρόγραμμα Ευθανασία».

Με απαρχή το 1933, όταν ο Αδόλφος Χίτλερ έγινε Καγκελάριος της Γερμανίας, εκατομμύρια Εβραίων υποβλήθηκαν σε εξευτελισμό, διάκριση, καταναγκαστικά έργα, βασανιστήρια και θάνατο. Οι Ναζί και οι συνεργάτες τους σε άλλες χώρες κατεδίωξαν κάθε Εβραίο - από τον πιο εξέχοντα επαγγελματία μέχρι τον πιο ταπεινό εργάτη. Οι εβραϊκές επιχειρήσεις υπέστησαν μποϊκοτάζ και βανδαλισμούς, βιβλία Εβραίων συγγραφέων κάηκαν δημοσίως και όλοι οι Εβραίοι απομακρύνθηκαν από δημόσιες θέσεις. Το 1935, θεσπίστηκαν οι ούτω καλούμενοι νόμοι της Νυρεμβέργης, οι οποίοι στερούσαν από τους Εβραίους την υπηκοότητά τους και απαγόρευαν το γάμο με «Γερμανούς πολίτες». Αυτό ήταν η αρχή της συστηματικής εκστρατείας δίωξης των Εβραίων.

Μερικοί επέλεξαν να φύγουν, όμως η πλειοψηφία παρέμεινε στη Γερμανία, με την ελπίδα ότι η «τρέλα» θα περνούσε, ή τουλάχιστον ότι δεν θα αυξανόταν σε δριμύτητα. Αξιοσημείωτο εξάλλου είναι ότι δεν υπήρξε καμία δημόσια έκφραση αποδοκιμασίας της ναζιστικής πολιτικής - ούτε από Γερμανούς πολίτες, ούτε από ηγέτες εκκλησιών ή ξένες δυνάμεις. Μέχρις ότου γίνει η προέλαση της Γερμανίας στην Πολωνία και αρχίσει ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος, όλη η εβραϊκή ιδιοκτησία στις περιοχές υπό ναζιστικό έλεγχο είχε δημευτεί, και τους Εβραίους τους συγκέντρωσαν σε γκέτο και στρατόπεδα καταναγκαστικών έργων.

Το 1942, η εφαρμογή της «τελικής λύσης» άρχισε στο Sobibor, την Treblinka, το Belzec, το Auschwitz-Birkenau και άλλα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Καθώς έφθαναν, από όλη την Ευρώπη, τρένα φορτωμένα με Εβραίους, πολλοί απ' αυτούς θανατώνονταν με αέρια στις ειδικά σχεδιασμένες αίθουσες (καμουφλαρισμένες ώστε να μοιάζουν με εγκαταστάσεις για ντους) ή πυροβολούνταν από εκτελεστικό απόσπασμα. Οι υπόλοιποι αναγκάστηκαν να δουλεύουν κάτω από τις χειρότερες συνθήκες, οι οποίες οδηγούσαν τελικά στο θάνατο από λιμό ή εκτέλεση. Κατ' αυτόν τον τρόπο, έξι εκατομμύρια περίπου Εβραίοι, άνδρες, γυναίκες και παιδιά, δολοφονήθηκαν κατά τη διάρκεια του ολοκαυτώματος.

Για περισσότερες πληροφορίες, μπορείτε να περιηγηθείτε στο ψηφιακό Μουσείο που δημιουργησαν οι μαθητές του προγράμματος στον σύνδεσμο:

https://www.artsteps.com/profile/61d4a57722e8df2a673d07c9

«Να είστε άνθρωποι! Αυτοί οι άνθρωποι έκαναν ό,τι έκαναν επειδή δεν αναγνώριζαν τους άλλους ανθρώπους ως όντα. Δεν μπορούμε να αγαπάμε όλους τους ανθρώπους, αλλά όλοι αξίζουν σεβασμό. Δεν υπάρχει ούτε χριστιανικό, ούτε εβραϊκό ούτε μουσουλμανικό αίμα, υπάρχει μόνο ανθρώπινο αίμα. Είμαστε όλοι ίδιοι. Ό,τι έγινε, έγινε - δεν μπορούμε πλέον να το αλλάξουμε. Δεν πρέπει όμως να συμβεί ποτέ, μα ποτέ ξανά».

Μάργκοτ Φρίντλαντερ επιζώσα του ολοκαυτώματος

" Ο καλύτερος φόρος τιμής στα θύματα του Ολοκαυτώματος είναι η δημιουργία ενός κόσμου ισότητας, δικαιοσύνης και αξιοπρέπειας για όλους."

Αντόνιο Γκουτέρες, Γενικού Γραμματέα Ηνωμένων Εθνών

'Πρέπει να δρούμε συνειδητά, σε ό,τι κι αν κάνουμε στην καθημερινότητά μας, ώστε να διασφαλίσουμε ότι οι κοινότητές μας είναι απαλλαγμένες από το μίσος, τον αποκλεισμό και την αδιαφορία.'

Ρομπέρτα Μετσόλα,Πρόεδρος Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου

πηγές: https://encyclopedia.ushmm.org/content/el/article/introduction-to-the-holocaust

https://embassies.gov.il/nicosia/AboutIsrael/history/Pages/%CE%9F%CE%BB%CE%BF%C E%BA%CE%B1%CF%8D%CF%84%CF%89%CE%BC%CE%B1.aspx https://kis.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=369:2009-06-05-10-49-42&cat id=99:2009-06-04-07-06-01&Itemid=76

επιμέλεια: Ερηλίνα Χαλαμπαλάκη

μαθήτρια της Γ Λυκείου

ΛΗΨΗ ολοκαυτωμα.pdf

Στα όρια της κλιματικής καταστροφής

Κέντρο ενδιαφέροντος της ανθρώπινης δραστηριότητας ήταν πάντα η εξυπηρέτηση του ανθρώπου, όμως τελικά η υπερεκμετάλλευση των φυσικών πόρων κατέληξε περισσότερο επιβλαβής, παρά επωφελής. Οι επιστημονικές μελέτες αποδεικνύουν ότι σήμερα ο πλανήτης βρίσκεται στα όρια της κατάρρευσης και έχουμε μία τελευταία ευκαιρία να εξασφαλίσουμε την επιβίωση του είδους μας, αν αντιμετωπίσουμε υπεύθυνα την απειλή που ονομάζεται κλιματική αλλαγή

Όσο ο πλανήτης γίνεται θερμότερος απειλεί να διαταράξει κάθε ισορροπία στη φύση. Οι πάγοι στους πόλους λιώνουν· υπολογίζεται ότι μεταξύ 1901 και 2010, η μέση στάθμη της θάλασσας σε όλο τον κόσμο ανέβηκε κατά 19 εκατοστά. Παρατηρούνται τροπικοί κυκλώνες, έντονες βροχοπτώσεις, πλημμύρες και ξηρασίες. Η θαλάσσια ζωή πεθαίνει και τα οικοσυστήματα καταρρέουν. Βιώνουμε τις μεταβολές αυτές ακόμη και στη χώρα μας: εκατοντάδες δασικές πυρκαγιές ξέσπασαν το καλοκαίρι του 2021, πολλές από τις οποίες μετά τις 22 Ιουλίου, εν μέσω πρωτοφανούς καύσωνα, αποτέφρωσαν τεράστιες εκτάσεις.

Ταυτόχρονα δυσχεραίνουν οι συνθήκες ζωής μας, ενώ μάλιστα οι αυξανόμενοι κίνδυνοι απειλούν με οπισθοδρόμηση τις κοινωνίες μας. Μεταξύ 1900 και 2015, σημειώθηκαν πάνω από 30.000 φυσικές καταστροφές παγκοσμίως, προκαλώντας ζημιές αξίας περίπου 6 τρισεκατομμυρίων ευρώ. Ο πληθυσμός του πλανήτη μας αυξάνεται ραγδαία και μαζί οι απαιτήσεις για φυτική και ζωική παραγωγή, και όμως, περιορίζονται διαρκώς οι καλλιεργήσιμες εκτάσεις, λόγω των ακραίων καιρικών φαινομένων -ξηρασίες, πλημμύρες- και αποτέφρωσης της γης από τις πυρκαγιές. Τα ίδια τα σπίτια μας κινδυνεύουν. Οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι μια τοπική άνοδος της στάθμης της θάλασσας μόλις 80 cm θα μπορούσε να βυθίσει τα δύο τρίτα της γης. Είναι πλέον αδύνατον να αρνηθούμε τον κίνδυνο. Ωστόσο, ποιά είναι η ανταπόκρισή μας στο πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής;

Είναι απογοητευτικό να παραδεχτούμε πως, παρόλο που από την άμεση ανταπόκρισή μας κρίνεται η επιβίωση της ανθρωπότητας, οι βιομηχανίες ορυκτών καυσίμων εξακολουθούν να θέτουν ως προτεραιότητα την εξυπηρέτηση των οικονομικών τους συμφερόντων. Δεν διστάζουν να διαδίδουν φήμες που διαψεύδουν την ύπαρξη του οικολογικού προβλήματος, να διαφημίζουν το φυσικό αέριο ως «καύσιμο μετάβασης», δηλαδή την λύση για την κλιματική ουδετερότητα, και να παρουσιάζουν ένα «καλό προφίλ» κάνοντας χορηγίες, όπως αποκαλύπτει η Greenpeace International (διεθνής, μη κυβερνητική οργάνωση με σκοπό την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος). Συγχρόνως, η παθητική στάση των κυβερνήσεων απέναντι στο πρόβλημα είναι αδικαιολόγητη. Ακούμε περίφημες ομιλίες σχετικά με τα μέτρα που χρειάζεται να ληφθούν, όμως δεν παρατηρούμε καμία ουσιαστική μεταρρύθμιση που θα εξασφαλίσει την αντιμετώπιση του προβλήματος.

Απέναντι σε όλα αυτά τα δεδομένα, ο πολίτης βρίσκεται σε σύγχυση. Ωστόσο, η έντονη ανησυχία σχετικά με τις ενδεχόμενες επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στην προσωπική μας ζωή, μπορεί να γεννήσει την επιθυμία για ανάληψη δράσης. Στη συμφωνία του Παρισιού η ΕΕ έθεσε στόχο να περιοριστεί η άνοδος της παγκόσμιας θερμοκρασίας στους 1,5 με 2 βαθμούς κελσίου. Για τον σκοπό αυτό επιβάλλεται να ελαχιστοποιηθούν, έως να μηδενισθούν οι εξορύξεις και η χρήση ορυκτών καυσίμων. Έτσι, υποχρέωση κάθε ενός από εμάς είναι να φροντίσει η τροφοδότηση ηλεκτρισμού για το σπίτι του να γίνεται με ΑΠΕ (Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας), είτε με φωτοβολταϊκά είτε με μικρή ανεμογεννήτρια, ενώ το αυτοκίνητο που καταναλώνει καύσιμα σταδιακά να αντικατασταθεί από ένα ηλεκτροκίνητο. Και αφού η οικονομία είναι που θα μας εξασφαλίσει ένα βιώσιμο μέλλον, γνωρίζοντας ότι η σπατάλη προκάλεσε το πρόβλημα, οφείλουμε να κάνουμε συνετή και χωρίς υπερβολές χρήση νερού και ενέργειας.

Σίγουρα δεν υπάρχουν περιθώρια, ούτε για την διεθνή κοινότητα να επαναπαυτεί. Εφ' όσον η κλιματική αλλαγή μας αφορά όλους, είναι καιρός, μέσω οργανώσεων, να αναπτύξουμε ένα διεθνές δίκτυο ανθρώπων, όπου μπορούμε να διαδηλώσουμε για τα δικαιώματά μας, να απαιτήσουμε να διατηρηθούν ανοιχτά τα σύνορα για τους πρόσφυγες λόγω κλίματος, να αυξήσουμε την διεθνή χρηματοδότηση για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής για τις πιο ευάλωτες χώρες, να λάβουμε μέτρα για την προστασία των απειλούμενων βιοτόπων. Άριστα παραδείγματα είναι οι δράσεις της οργάνωσης Greenpeace International και του προγράμματος Climate of Change. Είναι σημαντικό, ακόμη, να ενισχύσουμε επαγγελματικούς τομείς του πρωτογενούς τομέα, την γεωργία και κτηνοτροφία με επιστημονικά καταρτισμένο προσωπικό που θα εφεύρει νέες, οικολογικές τεχνικές παραγωγής.

Είναι απαραίτητη η συμμετοχή όλων, αλλά και του κάθε ενός ξεχωριστά στην ανατροπή των προδιαγραφόμενων καταστροφών που η, ως τώρα, ωφελιμιστική αντιμετώπιση της φύσης ''υπόσχεται''. Όπως στο παρελθόν ο άνθρωπος έπρεπε να πολεμήσει για να εξασφαλίσει τα δικαιώματά του, έτσι και σήμερα απαιτείται να κινητοποιηθούμε άμεσα, ώστε να εξασφαλίσουμε το δικαίωμα σε ένα υγιή και βιώσιμο πλανήτη. Ένας αγώνας πανανθρώπινος, αφού υπερασπίζεται ένα πανανθρώπινο δικαίωμα.